تاریخچه زبان چینی

 زبان ماندارین رایج ترین شکل زبان چینی می باشد که نه تنها در کل چین ، بلکه در کل کره زمین نیز صحبت می شود.

زبانی با بیشترین متکلم در جهان

زبان چینی با حدود ۱٫۳ میلیارد گوینده در جدول لیگ جهانی زبان ها ، رتبه اول را دارا می باشد. چینی ماندارین نیز یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل است.اگرچه بیشتر چینی زبانان بومی در پرجمعیت ترین کشور جهان یعنی جمهوری خلق چین زندگی می کنند اما در بسیاری از کشورهای آسیایی دیگر از جمله تایوان ، سنگاپور ، مالزی و فیلیپین از زبان چینی نیز استفاده می شود.زبان  چینی همچنین تأثیر زیادی بر زبان های دیگر مانند کره ای و ژاپنی داشته است.

به دنبال سفر ، آموزش های بین المللی ، فناوری و مهاجرت بومیان چینی این زبان در حال گسترش در جهان می باشد .در واقع زبان چینی با داشتن حدود ۶۰۰۰ سال قدمت ، قدیمی ترین زبان در جهان است وامروزه زبان چینی ماندارین به نوعی زبان تجارت ، آموزش و گردشگری می باشد.

ریشه  زبان چینی

زبان شناسان و دانشمندان چینی به طور یکسان تمام سبک های چینی گفتاری را به عنوان بخشی از خانواده چینی تبتی طبقه بندی می کنند و معتقدند که ریشه زبان چینی به یک زبان اصلی به نام Sino-Tibetan برمی گردد. البته تاکنون منبع نوشتاری که  نشان دهنده زمان مشخص جداسازی زبان ها  از هم باشد یافت نشده است.

زبان چینی دارای دو گویش اصلی می باشد: ماندارین و کانتونی. نوع استاندارد کانتونی زبان چینی عمدتا در استان گوانگدونگ چین صحبت می شود. علاوه بر این ، کانتونی استاندارد یکی از زبانهای رسمی هنگ کنگ و ماکائو است در صورتی که  ماندارین استاندارد زبان رسمی سرزمین اصلی چین ، تایوان و سنگاپور می باشد. زبان چینی ماندارین به سرعت در حال رشد در جهان  میباشد طوریکه  اکثر متخصصان حوزه تجارت یادگیری زبان چینی را توصیه می نمایند.

زبان شناسان به دلیل تاریخ گسترده و غنی زبان چینی ، اغلب مراحل مختلف و تاریخچه واج شناسی چینی را به چندین دوره مختلف از جمله چینی باستان و چینی ماندارین قدیمی طبقه بندی و تقسیم می کنند.چینی باستان در سال های ۱۱۲۲ تا ۲۵۶ قبل میلاد بکار برده میشد و اینطور گفته شده که تا اواسط قرن ۲۰ میلادی در نقاط مختلف چین مردم به زبان چینی باستان صحبت می کردند و بعد از تشکیل جمهوری خلق چین، زبان چینی استاندارد در دانشگاه و مدارس چین مورد استفاده و تدریس قرار گرفت.

ریشه های ماقبل تاریخ

زبان چینی قدیمی زبان سلسله شانگ (۱۶۰۰-۱۰۴۶ قبل از میلاد) ، سلسله ژو (۱۰۴۶-۴۷۶ قبل از میلاد) بود که آنها را سرنگون کرد و دوره جنگ های متعاقب آن تا اینکه پس از ۲۲۱ قبل از میلاد با اتحاد چین ، از بین رفت. قدیمی ترین ادبیات چینی به دوره ژو برمی گردد و چینی قدیمی پایه واساس زبان چینی ادبی را تشکیل می دهد ، که تا اوایل قرن ۲۰ به عنوان استاندارد نوشتاری باقی ماند. به طور خاص ، قدیمی ترین قسمت های کتاب اسناد ، کلاسیک شعر و آی چینگ از مشهورترین این اسناد هستند.

زبان چینی قدیمی پس از دوره ایالات متخاصم شروع به تغییر به زبان چینی میانه کرد ، اگرچه باید توجه داشت که وسعت و تنوع گسترده چین به این معنی بود که چیزی به عنوان زبان جهانی وجود ندارد – زبان چینی میانه با طیف گسترده ای از گویش ها بوجود امد. در واقع زبان چینی ادبی و ماندارین از زبان هایی که در اطراف پایتخت در دشت چین شمالی صحبت می شد ، توسعه یافتند.

زبان چینی میانه از سال ۶۰۰ تا ۱۱۰۰ پس از میلاد به عنوان زبان مورد صحبت سه سلسله سوئی ، تانگ و سونگ ، شروع به توسعه کرد. چینی میانه پایه و اساس بسیاری از گویشهای معاصرچینی بود  که در سراسر منطقه بسیار تأثیرگذار بود .

زبان چینی معاصر

زبان مادری اکثر چینی هایی که در منطقه وسیعی از جنوب غربی تا شمال شرقی چین زندگی می کنند گویشها و زبانهای مختلف ماندارین است. جغرافیا یکی از عوامل بسیار مهم گسترش زبان ماندارین در چنین منطقه وسیعی در کشور بوده است .

محبوبیت زبان چینی ماندارین اغلب برای بسیاری تعجب آور است ، خصوصاً با توجه به این موضوع که تا اواسط قرن بیستم تنها تعداد بسیار محدودی از این تنوع زبانی توسط مردم صحبت میشد. محبوبیت زبان چینی زمانی بیشتر شد که مدیر عامل و بنیانگذار فیس بوک مارک زاکربرگ گروهی از دانشجویان دانشگاه پکن را هنگام سخنرانی به زبان ماندارین غافلگیر کرد. چهره های مشهور دیگر همچون نخست وزیر سابق استرالیا کوین رود ، وزیر سابق خزانه داری آمریکا تیموتی گایتنر و شاهزاده ویلیام نیز قادر به صحبت به زبان چینی می باشند.

سلسله های معاصر اولیه زبان چینی

زبان ماندارین قدیمی در اوایل سال ۱۱۱۵  به عنوان زبان قسمت شمالی چین و در دوران سلسله های جین و یوان ظهور کرد گسترش زبان چینی ماندارین در شمال چین را میتوان از نتایج جغرافیا، یعنی دشت های وسیع شمال چین دانست. این زبان شاهد سازماندهی مجدد چهار تن چینی میانه و سایر ویژگی های گویش های ماندارین مدرن بود .

استاندارد سازی زبان چینی معاصر

پس از انقلاب چین و سقوط چینگ در سال ۱۹۱۱ و در نهایت پیروزی دولت کمونیست در سال ۱۹۴۹ ، زبان ماندارین با ظهور سیستم های ارتباطی مدرن ، با سرعت بیشتری شروع به گسترش کرد. دولت جدید کمونیست که برای اهداف تبلیغی و ارتباطی به یک زبان مشترک احتیاج داشت ، زبان چینی استاندارد ، زبانی مبتنی بر گویش پکن را با واژگانی از لهجه های ماندارین تهیه کرد. در اصطلاحات مدرن ، “ماندارین” به جای یکدیگر برای اشاره به چینی استاندارد و مجموعه بزرگی از گویش هایی است که در شمال و جنوب غربی چین صحبت می شود.

امیدواریم این مقاله در رابطه با تاریخچه زبان چینی برای شما مفید و موثر واقع شده باشد .